البته در برخی موارد به دلیل خطرات خاص، نزدیکی از سوی پزشک ممنوع می‌شود، از جمله در کسانی که خونریزی دارند یا سابقه سقط مکرر دارند یا کسانی که در سه ماهه سوم بارداری دچار جفت سرراهی هستند و جفت پایین قرار دارد، همین طور کسانی که دچار نارسایی دهانه رحم و کوتاهی سرویکس هستند، نباید نزدیکی داشته باشند و بخصوص کسانی که در معرض زایمان زودرس هستند، مثل کسانی که دچار انقباضات رحمی شده‌اند یا سابقه زایمان زودرس دارند، نباید نزدیکی کنند.
گاهی به دنبال نزدیکی، خونریزی از واژن اتفاق می‌افتد که در این موارد باید تا چند روزی از نزدیکی اجتناب کرد تا خونریزی قطع شود.
به طور کلی تمایل به روابط جنسی به علت‌های فوق کمتر می‌شود، اما در مواردی نیز مادر به دلیل نداشتن نگرانی بابت بارداری و افزایش هورمون‌های جنسی دچار افزایش میل جنسی می‌شود. در مردان هم به همین ترتیب برخی دچار افزایش و برخی کاهش این میل می‌شوند.
از موارد دیگری که باید به آن توجه کرد، مساله خونرسانی به جنین بخصوص در سه ماهه آخر است. در این زمان چنانچه مادر به مدت طولانی به پشت (طاقباز) بخوابد، احتمال کاهش خونرسانی به جنین وجود دارد که به این مساله حین نزدیکی باید دقت کرد.
از موارد دیگر ممنوعیت نزدیکی در زمان‌هایی است که مرد دچار تبخال تناسلی شده است زیرا این بیماری در صورت انتقال به مادر برای جنین خطرناک است.
از موارد دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، شرایط مادر پس از زایمان است. در این زمان به علت افت شدید هورمون‌های جنسی، بافت داخلی بدن مادر مثل افراد یائسه خشک می‌شود و در نتیجه نزدیکی دردناک خواهد شد.
از طرفی در این زمان به دلیل افسردگی خفیف پس از زایمان، همین طور کم خونی و کم خوابی دوران شیردهی و پس از زایمان، میل جنسی در زنان بشدت افت می‌کند، اما با کمی ملاحظه، صبر و تحمل، وضع مادر به حالت عادی برمی گردد.
همچنین باید دانست در مادرانی که زایمان طبیعی دارند، تا شش هفته امکان نزدیکی وجود ندارد و در افرادی که سزارین شده‌اند، این مدت به دو هفته تقلیل می‌یابد، اما در تمام موارد باید به تمایل مادر به روابط جنسی اهمیت داده شود و توجه ویژه به این موضوع معطوف شود.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
